Jest to historia o śpiewającym ptaku. Nie śpiewał on bądąc na wolności, z dala od budynków i miejskiego zgiełku. Nie miał możliwości latania z drzewa na drzewo. W istocie ptak ten zażywał niewiele wolności. Jego domem była klatka i to w dodatku niezbyt duża. Klatka wisiała na gwoździu na zewnątrz małego domu i wiele ludzi każdego dnia mijało ją. Klatka była wystawiana na zewnątrz wczesnym rankiem, a wieczorem zabierano ją do domu. Nie była to wcale ładna klatka, raczej zwykła wiklinowa. Jednak to, co było istotne to fakt, że każdy kto rano i wieczorem mijał klatkę, spoglądał w górę i natychmiast uśmiechał się widząc, że wciąż jest na swoim miejscu. Ptak znajdujący się w klatce nieustannie śpiewał, jakby to jedynie było celem jego istnienia.
Jeden z biznesmenów przechodząc obok klatki każdego ranka spoglądał w górę, uśmiechał się, po czym uśmiech ten towarzyszył mu przez cały dzień. Pracownicy fabryki w drodze do pracy pogwizdywali lub nucili piosenki mijając klatkę i ten dobry nastrój już ich nie opuszczał. Dzieci biegnąc do szkoły zatrzymywały się przy klatce, aby posłuchać śpiewu ptaka, który je rozweselał. I o dziwo nikt nie zwracał uwagi na to, że tak pięknie śpiewający ptak umieszczony był w tak obskurnej klatce.
W tym właśnie całe sedno. Najważniejszą rzeczą nie był mały dom właściciela ptaka, ani wilkinowa klatka, ani nawet sam ptak, lecz jego piękny i zaraźliwy śpiew. Radosne dźwięki i zwyczajna radość jakie udzielały się każdemu, docierały daleko poza klatkę, do biur, fabryk, szkół.
Czego my sami możemy nauczyć się z historii o śpiewającym ptaku w taniej klatce wiszącej na gwoździu na zewnątrz małego domu?
Nie ma znaczenia gdzie mieszkasz – w mieście, na przedmieściach, na wsi, w skromnym mieszkaniu, czy we wspaniałym i wystawnym domu. Tak jak otoczenie ptaka nie miało większego znaczenia, tak i w naszym przypadku liczy się to kim jesteśmy i co robimy.
Jezus mieszkał w skromnym domu w mieście Nazaret jako zwykły cieśla. Jednak Jezus był światłością świata. Co miało znaczenie dla Jezusa, powinno liczyć się również w naszym życiu – nasz duch, pieśń naszego życia, nasze codzienne postępowanie i nasza miłość do drugiego człowieka. Niech każdy żyje dla celów najwyższych, szlachetnych i najważniejszych. Każdy z nas ma tak wiele do zaoferowania.
Ron Clarke