Była kiedyś pewna wyspa, którą zamieszkiwały emocje i uczucia: Szczęście, Smutek, Wiedza, Radość, oraz wszystkie inne włączając Miłość. Jednego dnia podano do wiadomości, że wyspa ta wkrótce zostanie zalana. Wszyscy mieszkańcy wyspy zabrali się za naprawę łódek i jak najszybciej poczęli opuszczać wyspę. Jeden po drugim odpływali. Jedyną, któa pozostała była Miłość. Miłość chciała dotrwać do końca, do ostatniej chwili.
Kiedy wody oceanu zaczęły zalewać wyspę, Miłość postanowiła poprosić o pomoc. W pewnej chwili ujrzała przepływające obok we wspaniałej łodzi Bogactwo. Miłość zawołała: „Bogactwo, czy możesz mnie zabrać?” Bogactwo spojrzało na Miłość i rzekło: „Nie, nie mogę. Mam wiele złota, srebra i innych cennych rzeczy załadowanych w łodzi. Nie znajdzie się dla ciebie pośród nich miejsca”
Miłość po chwili dostrzegła Próżność, która była wygodnie usadowiona w swojej równie pięknej i okazałej łodzi. „Próżność, pomóż mi proszę wydostać się z wyspy!” zawołała Miłość. „Nie mogę cię zabrać. Jesteś cała mokra i możesz zniszczyć moją łódź. Szukaj kogoś innego” odrzekła Próżność, po czym odpłynęła. Wkrótce przepływał obok Smutek, więc Miłość postanowiła do niego zawołać o pomoc. „Smutku, pozwól mi z tobą odpłynąć!” „Oh, Miłości, jestem tak bardzo smutny, że wolę być sam” Po niedługim czasie Miłość dostrzegła łódkę przepływającego Szczęścia, ale było ono tak szczęśliwe, że nawet nie słyszało wołającej o pomoc Miłości.
Kiedy zrozpaczona Miłość była już u kresu sił, nagle dał się słyszeć głos: „Miłość, wejdź do mojej łodzi, chętnie cię zabiorę” Miłość odwróciła się i ujrzała w łodzi starca. Poczuła się tak ubłogosławiona i napełniona taką radością, że nawet nie pomyślała, aby zapytać starca o jego imię. Kidy dopłynęli do lądu, Miłość wysiadła z łodzi i nawet nie zauważyła kiedy starzec oddalił się. Miłość nie zdążyła mu nawet podziękować, więc postanowiła zapytać Wiedzę o imię starca. „Kim był ten sędziwy starzec, który mi pomógł?” „Był to Czas” odpowiedziała Wiedza.
„Czas?” zdziwiła się Miłość, „Dlaczego Czas właśnie mi pomógł?”
Wiedza uśmiechnęła się i rzekła: „Ponieważ tylko Czas jest w stanie zrozumieć jak ważna jest Miłość”